Waosan : Jabur (Mazmur) 95 : 1 – 7 | Pamuji : KPK 57 : 3, 4
Nats: “Ayo padha tumungkul sujud, padha jèngkèng ing ngarsané Allah kang nitahaké kita. Sebab Panjenengané iku Allah kita, kita padha umat ngèn-ngènané, wedhus rèh-rèhané astané.” [ayat 6-7a]
Menapa ingkang kita ripta utawi kita damel -mliginipun satunggaling model barang- dados kagadhahan kita. Kejawi menawi barang menika lajeng kita sade utawi kita aturaken dhateng tiyang sanes; barang menika badhe dados kagunganipun tiyang sanes. Ewasamanten, modelipun tetep dados gadhahan kita, hak ciptanipun tetep wonten ing tangan kita.
Kita menika katitahaken dening Gusti Allah. Panjenenganipun boten nate nyade utawi maringaken kita dhateng sintena kemawon. Pramila saking menika, kita lan saranduning gesang kita menika dados kagunganipun Gusti Allah pribadi. Ingkang dados kagunganipun Gusti Allah menika boten namung kita manungsa, nanging sedaya ingkang katitahaken dening Panjenenganipun ugi dados kagunganipun, kados ta: seganten, dharatan, gunung, jurang lan sedaya isining bumi.
Kita kedahipun remen dados kagunganipun Allah. Awit Panjenenganipun menika maha luhur, pangayomaning gesang, kagungan samukawis ingkang kita betahaken. Allah menika Pangen ingkang utami. Panjenenganipun ugi ingkang jumeneng Pangerehing gesang kita. Sedaya menika ateges bilih kita boten prelu nguwatosaken gesang kita, boten prelu nguwatosaken menapaa kemawon kabetahan kita. Kita namung prelu ngayom dhumateng Panjenenganipun sarta manut mituhu dhateng pangerehipun.
Sumangga kita ngakeni bilih nyatanipun kita asring ndhaku gesang kita menika dados gadhahan kita piyambak. Kita asring boten manut pangerehipun, kita nuruti pikajeng kita pribadi, kita asring tumindak lepat, awit kita menika winates. Temahanipun, kita asring ngalami pakewed lan was sumelang, malah kasangsaran, sabab kita menika ringkih. Menawi kita tansah ngayom lan manut dhateng pangerehipun Gusti Allah, kita tamtu badhe tansah ngalami ayeming manah. [st]
“Dhuh Allah, dhumateng Paduka kemawon kawula ngayom lan manut.”
