Waosan: Yokanan 10 : 11 – 18 | Pamuji: KPJ. 103 : 1, 2
Nats: “Aku iki pangon kang utama sarta Aku niteni kang dadi wedhus-wedhus-Ku lan wedhus-wedhus-Ku padha wanuh marang Aku.” (Ayat 14)
Punapa kita nate gatosaken kados pundi tiyang sepuh ingkang kagungan anak kembar bentenaken antawis anak ingkang setunggal kaliyan kembaranipun? Mbok menawi ing wiwitan kadosipun ewet, ketingalipun kekalihipun kados-kados sami, mboten wonten bentenipun. Nanging sansaya dinten tiyang sepuh punika saged mangertos lan bentenaken pundi ingkang setunggal lan pundi kembaranipun. Tiyang sepuh punika saged bentenaken kekalihipun karana piyambakipun celak lan rumaket kaliyan anak kembaripun punika. Tiyang sepuh punika titen lan mangertos ciri-cirinipun anak kembaripun punika.
Waosan kita ing wanci punika nyariosaken pangandikanipun Gusti Yesus dhateng para sakabatipun. Ing ayat nats kita, Gusti Yesus nepangaken Sariranipun minangka Pangon Kang Utama. Pangon ingkang tepang lan titen kaliyan mendha-mendha kagunganipun (Ay. 14). Mboten namung tepang lan titen kemawon, hubungan antawisipun Gusti Yesus Pangon Kang Utama kaliyan para umat ingkang dados mendha-mendhanipun Gusti punika kados dene Gusti Allah Sang Rama tepang Gusti Yesus Sang Putra (Ay. 15). Gusti Yesus karsa ngorbanaken nyawa-Nipun kangge para umat-Ipun supados para umat sami ngraosaken kawilujengan lan tentrem rahayu salebeting gesangipun. Gusti Yesus ugi dados Pangon kangge mendha sanes ingkang katriwal. Mendha punika purun dipun giring, lajeng purun mirengaken Gusti Yesus sarta kakempalaken dados pepanthan setunggal (Ay. 16). Ayat punika negesaken dhateng kita sinten kemawon manungsa ingkang kebak dosa lajeng purun mratobat, gesang manut Gusti Yesus, tamtu badhe kaparingan kawilujengan.
Bilih Gusti Yesus sampun tepang kita para mendhanipun, punapa kita ugi wanuh dhumateng Gusti Yesus minangka Pangon Kang Utama? Kedahipun inggih, karana kita punika para mendha kagunganipun Gusti. Kita sampun mireng swantenipun Gusti Yesus lumantar sabda-Nipun. Mangga sami kita mirengaken lan nindakaken sabda-Nipun Gusti punika. Kita pitados Gusti Yesus ingkang dados Pangon Kang Utama tansah nuntun gesang kita ing kasaenan. Gesang kita tansah dipun rimati lan dipun cekapi angger kita setya ing pangandikan-Ipun. Pramila swawi kita manut Sang Pangon Kang Utama, awit Gusti Yesus tansah mangertos lan nyekapi kabetahan gesang kita. Amin. [AR].
“Allah yeku pangen satuhu, pangrehnya nentremken kalbu.” (KPJ. 103)
