Waosan : Rum 4 : 1 – 5, 13 – 17 | Pamuji : KPK 75
Nats: “Abraham pracaya marang Gusti Allah, lan merga enggoné pracaya mau Abraham ditampa déning Gusti Allah, dadi wong sing nglakoni kersané Gusti Allah.”[ayat 3]
“Pracaya” dhumateng Allah kadosipun prekawis ingkang gampil. Menawi pancen gampil, rak ateges Gusti Allah menika “gampangan”? “Mosok Gusti Allah iku gampangan?” Mangka adatipun prekawis ingkang saya agung menika saya ewed. Pracaya menika rak prekawis saking Gusti Allah, menika rak prekawis agung, kok gampil?
Nanging nyatanipun ing gesang padintenan, pracaya menika sanes prekawis ingkang gampil. Boten gampil pitados dhateng semah. “Angel pracaya marang anak”. Ewed pitados dhateng andhahan (bawahan), mekaten ugi dhateng boss. Ewed mitayakaken (mempercayakan) satunggaling prekawis dhateng tiyang sanes. Boten gampil dipun pitados dening tiyang sanes. Yen dhateng manungsa ingkang “melok mata” blegeripun, katon nyata tumindak lan pakaryanipun kemawon ewed pitados, menapa malih dhumateng Allah ingkang boten kasat mripat, ingkang boten cetha pakaryanipun, mesthi saya ewed pitados.
Pracaya menika mbetahaken pengaken ingkang bakuh, tanpa mangu-mangu, tanpa mangro tingal (kepencut dhateng sanesipun). Pracaya menika mbetahaken pasrah ingkang sumarah sawetah, ugi masrahaken gadhahan kita dhumateng Allah. Pracaya menika mbetahaken kasagedan pinitados, tegesipun saged dipun pitados tumindakipun lan anggenipun mbangun turut.
Menawi mekaten, cetha bilih “pracaya” dhumateng Gusti Allah menika sanes prekawis ingkang gampil. Awit pitados dhumateng Allah menika mbetahaken bukti ingkang arupi tumindak utami lan tetunggilan kaliyan Gusti Allah. “Pracaya” ingkang dipun karsakaken dening Allah menika sanes ingkang saged “dhak nyeng” utawi boten ajeg. “Pracaya” menika kedah dumados ing sawetahing gesang, sauruting lampah, dhateng utawi wonten pundia kemawon, ing kawontenan ingkang kadosa pundi.
Kados pundi kapitadosan panjenengan dhumateng Allah? [st]
“Uriping pracaya iku nyata ing tumindak utama.”
