Waosan : Jabur (Mazmur) 119:129-136 | Pamuji: KPK 81:1
Nats: “Dhawuh pepenget-pepenget Paduka punika elok, mila nyawa kawula ngestokaken punika.” (ayat 129)
Nalika kula mutasi dhateng GKJW Bangkalan-Medura ingkang kula lampahi sepisanan inggih punika sowan dhateng tetanggi nepangaken dhiri supados lampahing peladosan kula saged lancar. Ing sangajengipun pastori wonten tetanggi naminipun Pak Mail, priyantunipun sampun sepuh, kebapakan lan grapyak. Pak Mail paring pepenget kathah dhateng kula ing antawisipun sageda ajen-ingajenan, sumlondhoh, saged adaptasi lan sampun ngantos damel gara-gara. Pepenget punika kula ugemi, ngantos pungkasaning peladosan kanthi wilujeng.
Juru Mazmur ugi saweg nggegilut bab pepengetipun Gusti Allah. Punapa ingkang dipun raosaken? Mboten sanes pepenget saking angger-anggeripun Gusti Allah. Tumrap Juru Mazmur pepenget punika elok. Pepengetipun Allah menawi dipun trapaken ing pigesangan ndadosaken gesang punika saged aman, nyaman dan nentremaken batos. Ing sisih sanesipun, senaosa Juru Mazmur ngraosaken katentreman ananging ugi prihatos awit kathah tiyang ingkang nerak pepenget lan angger-anggeripun Gusti. Pramila pemazmur lajeng matur “Luh kawula crocosan kados ilining toya, awit tiyang sami boten netepi angger-angger Paduka.” (ayat 136).
Nyarengi kemajenganipun jaman, iming-iming gumebyaring donya kathah tiyang ingkang kepengin gesang sekeca ananging mboten purun rekasa. Pungkasanipun, tanpa ajrih lan tanpa mangu-mangu nerak pepenget-pepenget. Kathah manungsa ingkang samangke sampun mboten ajrih dosa kanthi gesang sapikajengipun, kadosta purun apus krama, jibar-jibur, tega-mentala, daksiya, kejem. Awit mboten ajrih dosa tumindak mekaten punika dipun anggep limrah.
Ing kawontenan ingkang mekaten sumangga kita dados dilah ingkang saged madhangi kawontenan ingkang peteng dhedhet punika kanthi paring tuladha nuhoni pepenget-pepenget lan angger-anggeripun Gusti. (Antok).
“Pepeling kudu dieling-eling.”
