Waosan: Wahyu 3: 1-6 | Pamuji: KPK 95
Nats: “Coba éling-élingen menèh, apa sing biyèn wis diwulangaké marang kowé lan apa sing wis koksaguhi, kuwi tetepana lan kowé padha mratobata.” (ayat 3a)
Saben tiyang mesthi nampi kathah piwulang. Nalika taksih lare alit nampi piwulang saking bapa-ibu. Nalika sekolah nampi warni-warni piwulang saking guru. Nalika Kebaktian Anak nampi piwulang Kitab Suci saking Pamong. Nalika badhe Luwar Tanggung (Sidi) nampi piwulang iman saking Pendhita. Nalika badhe neningkahan nampi piwulang bab bebrayatan saking Pendhita lan sanesipun. Nalika badhe mbaptisaken anak utawi baptis diwasa nampi piwulang saking Pendhita. Mekaten ugi nalika kapiji dados Pinisepuh utawi Diaken utawi Guru Injil utawi Pendhita utawi miwiti padamelan kita nampi piweling. Pitakenanipun, piwulang-piwulang menika menapa kemawon? Mbokmenawi kathah piwulang ingkang kita sampun kesupen. Mbokmenawi kita rumaos bilih piwulangipun kekathahen, temah kathah ingkang boten kita enget. Nanging pitakenanipun malih, menapa kita asring utawi nate kanthi sengaja ngenget-enget piwulang-piwulang menika? Lha…, menika mbokmenawi boten.
Warganing pasamuwan ing Sardis ugi sampun nampi piwulang lan nyagahi nindakaken piwulang menika. Nanging kathah warga pasamuwan ing Sardis ingkang boten nindakaken piwulang menika. Ketingalipun ingkang dados jalaranipun nggih menika warga pasamuwan menika boten nate ngenget-enget piwulang ingkang sampun dipun sagahi. Ngengeti winatesing daya pengengetipun manungsa, pramila dipun dhawuhi supados asring (“…menèh”) ngenget-enget piwulang menika. Menawi boten dipun enget-enget, kita gampil boten nindakaken menapa ingkang kedah lan prayoginipun kita tindakaken.
Supados kita saged nindakaken kanthi temen menapa ingkang dados kuwajiban lan ayahan sarta tanggel jawab kita, kita kedah asring ngenget-enget piwulang lan piweling ingkang sampun kita tampeni lan kita sagahi. Swawi kita asring ngenget-enget sedaya piwulang lan piweling ingkang sampun kita tampeni lan kita sagahi sarta netepi sedayanipun. [st]
“Ngeling-eling piwulang lan piweling ndadekake urip utama lan wicaksana.”
