Waosan : Yesaya 43:8-13 | Pamuji: KPJ 96
Nats: “Hé umat Israèl, kowé kuwi seksi-Ku, Dakpilih dadi abdi-Ku, mula kuduné kowé kenal Aku lan precaya karo Aku, sarta ngerti yèn mung Aku dhéwé jumeneng Allah.” (ayat 10)
Ngantos sepriki taksih wonten Penatua lan Diaken pasamuwan ingkang mboten sagah menawi dipun aturi ngladosi kebaktian patuwen utawi kebaktian minggu. Mawarni-warni alesanipun nampik ayahan adi menika: Wonten ingkang rumaos kirang pangertosanipun bab kitab suci, sanesipun rumaos gesangipun dereng sembada nglampahi pangandikanipun Gusti, wonten ingkang sanjang bilih saben tiyang gadhah bakat piyambak-piyambak, lan piyambakipun mboten bakat mulang. Wusana inggih kedadosan setunggal daur ngasta pinisepuh pasamuwan mboten nate mucal babar pindah.
Kita saged mastani paladosan menika awrat utawi entheng menawi sampun dipun lampahi. Kekendelan nglampahi menika penting supados kita saged majeng dhateng kadiwasan iman. Conto: pengin gadhah SIM A, menawi mboten latihan nyopir mobil ing margi ageng kaliyan ndherek ujian teori lan praktek punapa nggih saged? Pemimpin dados sae karana asring mimpin, juru tulis saged sae seratanipun amargi latihan, guru saged mulang sae amargi asring praktek mulang. Raos ajrih konsekuensi ing paladosan mboten dipun selaki, ananging dipun atasi srana kekendelan ngadhepi permasalahan. Kanthi mekaten kita saged sumerep bilih perkawis menika ndadosaken kita sangsaya mandiri lan dewasa. Kasangsaran lan rekasaning gesang ingkang dipun alami mboten ndadosaken tiyang pitados mundur saking paladosan ananging sangsaya sumeleh ing Gusti.
Gusti Allah ingkang nitahaken langit lan bumi, Panjenenganipun ingkang mranata gesangipun sagung titah. Jagad menika mboten carut-marut sapikajengipun piyambak, semanten ugi bangsa-bangsa ingkang thukul lan sirna, wontenipun panguwasa lan raja. Samudayanipun sampun wonten ing rancanganipun Gusti, lan wonten ing pangrehipun Gusti Allah. Sampun ngantos manahipun tiyang pitados kuwur lan geter ngadhepi brahalaning jaman, awit Panjenenganipun ingkang paring kaunggulan dhateng kita. [yusak]
“Kowe iku pepadhanging bumi, sorotna padhangmu! Pepeteng bakal mundur saka ing ngarepmu.”
