Waosan: Yeremia 27: 1 – 11 | Pamuji: KPK 79: 4,5
Nats: “Nanging bangsa kang gelem kaetrapan pasangane Nebukadnezar ing gulune sarta kang teluk marang dheweke, iku bakal Suntegakake (dijarna) bae ana ing tanahe … lan bakal ngolah iku sarta manggon ing kono.” (ayat 11)
Tembung pasangan saged nggadhahi teges ”pasangan saestu” kados ingkang kangge masangi kewan menawi dipun angge mluku. Nanging ugi saged ateges ”momotaning” gesang.
Wosing dhawuh ing waosan kita: Sang Yehuwah sampun maringaken sedaya negari dhateng Nebukadnezar, ratu ing Babil, ingkang kaanggep sembada wonten ing ngarsanipun. Bangsa lan krajan ingkang boten purun teluk dhateng Nebukadnezar, ratu ing Babil lan lumuh mikul pasanganipun, badhe kaaukum dening Sang Yehuwah srana pedhang, pailan lan pageblug, sarta badhe kaulungangaken babar pisan dhateng ratu Nebukadnezar.
Dene Yeremia lan bangsa Israel kadhawuhan sampun ngantos nggega dhateng pamecanining nabi, juru tenung, juru mbatang impen, juru bethek/ ramal, juru sihiripun, ingkang ngandhani: “Kowe aja padha gelem teluk marang raja ing Babil.” Awit para tetiyang menika sami paring pameca goroh, ingkang tundhonipun nebihaken Israel saking tanahipun, satemah kabuyaraken dening Sang Yehuwah lan manggih karisakan.
Kosokwangsulipun bangsa ingkang cumadhang mikul pasangaipun Sang Prabu Nebukadnezar lan teluk dhateng piyambakipun, dening Sang Yehuwag badhe dipun jaraken wonten ing tanahipun, ngolah lan manggen wonten ing ngriku, lan sinten ingkang boten purun, badhe kaukum. Dhawuh menika saestu prakawis ingkang ngedab-edabi. Dhawuh menika boten jinajagan dening akal budinipun manungsa. Ratu ”kapir” kaanggep sembada wonten ing ngarsanipun Yehuwah lan kaparingan pangwasa mengku sedaya bangsa lan negari, tuwin krajan.
Gusti Allah badhe lan saged ngagem sinten kemawon ingkang kaanggep sembada, kalebet ingkang miturut petangan akal budi kita mokal. Menawi menika kelampahan kita kedah cumadhang mikul pasanganipun lan teluk, boten pareng suwala. Kita boten pareng meri lan ngunandika: ”kudune aku amarga aku umat kagungane Gusti”, “kudune aku sing luwih sembada.” (SS)
“Gusti ngajeni wong kang teluk marang pamarentah.”
