Waosan : 1 Samuel 9 : 1 – 8 | Pamuji : KPK 128
Nats: “Mangke rumiyin, ing kitha punika rak wonten abdinipun Gusti Allah” [ayat 6]
Punapa sangu utawi modal kita dados pemimpin? Modal dhengkul, eh, kapinteran, pengalaman, donya brana, utawi pasuryan ingkang elok lan bagus? Kita boten saged selak, menawi kagungan angen-angen dados pemimpin, perkawis-perkawis ing inggil dados ukuran. Kejawi saking punika ugi ningali dedeg piyadegipun. Menawi tiyang punika ageng lan inggil dedeg lan piyadegipun, pantes sanget dados pemimpin. Kosokwangsulipun, menawi ‘endhek tur cilik’ mboten pantes dados pemimpin. Kawontenan punika kados ingkang dipun tampi dening satunggaling kanca, rikala nembe kemawon dados pendhita. Wonten salah satunggaling tiyang ingkang mungel, “pendhita kok cilik…”
Dedeg piyadegipun Saul pancen pantes sanget dados pemimpin utawi ratunipun Israel. Ing waosan kita dinten punika dipun terangaken bilih Saul punika, taksih nem, pasuryanipun bagus, mboten wonten tiyang Israel ingkang saged ngungguli bagusipun, inggilipun ugi ngungkuli tiyang sabangsanipun, sedaya namung sapundhakipun (ayat 5). Nanging punapa punika dados ukuran kangge nemtokaken Saul punika dados ratunipun Isreal? Tamtunipun boten namung punika. Rikala Saul kautus Kisy, bapakipun, madosi kuldinipun ingkang ical lan mboten kepanggih, lajeng Saul ngajak wangsul. Saul nyerah ing kawontenan. Pasuryan ingkang bagus, dedeg piyadeg ingkang inggil, mboten saged mbiyantu manggihaken kuldi ingkang ical. Ing kawontenan ingkang kados mekaten, baturipun matur, “Mangke rumiyin, ing kitha punika rak wonten abdinipun Gusti Allah…” Punika ateges bilih Saul dipun ajak nyuwun pitulunganipun Gusti Allah, lan mboten namung ngendelaken diri lan kaunggulanipun piyambak.
Kita mboten namung saged ngendelaken kaaunggulan kita, sae punika kapinteran, bagusing pasuryan, dedeg piyadeg, lan sapituripun, rikala kedah ngadhepi pambengan. Kita ingkang kapatah dados pemimpin, taksih mbetahaken Gusti. Amin [SWT]
“Namung Gusti Ingkang Dados Sumber Kekiyatan Kita”
