Waosan: Para Rasul 4: 1-4 | Pamuji: KPK. 27
Nats: “Nanging wong-wong sing padha ngrungokaké piwulangé para rasul mau akèh sing padha precaya, nganti cacahé wong lanang sing precaya mundhak dadi kira-kira limang èwunan.” (ayat 4)
Tiyang ingkang pitados sanget dhateng rencangipun mesthi badhe nyariyosaken bab rencangipun menika dhateng tiyang sanes. Kados-kados “mamerke kancane sing apik.” Anggenipun pitados dhateng rencangipun menika tamtu karana rencangipun menika saged dipun endelaken ing kathah prekawis.
Lah mekaten ugi Rasul Petrus lan Yokanan. Rasul kekalih menika pitados sanget dhumateng Gusti Yesus minangka ingkang saged dipun endelaken ing sadaya prekawis. Gusti Yesus pinitados saged nindakaken menapa kemawon ingkang dipun betahaken dening manungsa, karana Panjenenganipun kagungan panguwaos linangkung. Pepejah kemawon dipun kawonaken. Panjenenganipun wungu saking seda, nelukaken pepejah. Boten wonten satunggal kemawon ingkang saged nelukaken pepejah kejawi namung Gusti Yesus pribadi. Anggenipun pitados sanget dhumateng Gusti Yesus menika tanpa mangu-mangu babar pisan, kanthi mantep sanget, karana para rasul sampun pinanggih langsung kaliyan Gusti Yesus.
Pramila saking menika Petrus lan Yokanan nyariyosaken bab Gusti Yesus dhateng tiyang kathah. Anggenipun nyariyosaken bab Gusti Yesus dhateng tiyang kathah menika ketingalipun katindakaken kanthi mantep sanget ugi. Ketitik saking kathahipun -ewon- tiyang ingkang lajeng manjing pitados dhumateng Gusti Yesus.
Kados pundi kaliyan kapitadosan kita? Menapa sampun kanthi mantep sanget? Menawi dereng mantep, prayogi kita mbudidaya saged pinanggih kaliyan Gusti Yesus ing salebeting manah kita. Menawi kapitadosan kita dhumateng Gusti Yesus saestu mantep, mesthinipun kita wantun lan purun nyariyosaken bab Gusti Yesus dhateng tiyang sanes. Tumindak mekaten menika ugi dipun kersakaken dening Gusti Yesus pribadi. [st]
“Manteping pracaya nyurung paseksi”
