Waosan : Mikha 2 : 1 -13 | Pamuji : KPK 46 : 3, 4
Nats: “He Bani Yakub, apa bab iku kena dikandhakake? Apa Pangeran Yehuwah kurang sabar? Apa kaya ngene pandamele? PangandikaningSun iku rak becik tumrap wong kang laku bener?”[ayat 7]
Wonten ibu ingkang wongsal-wangsul ngengetaken putra balitanipun, “Ndhuk, aja didemok, iku panas!” Karana anak kala wau rumaos penasaran kaliyan tela goreng ingkang nembe dipunentas ibunipun. Lare alit kala wau lajeng mbrangkang saya nyelak meja lan ngupados saged ngranggeh tela kala wau. Wusana anak kala wau nangis karana kaged tanganipun keslomot tela goreng ingkang taksih kemebul. Ibunipun nyelaki sarta mungel, “Lho iyo to keslomot… ibu lak wis ngomong yen tela iki panas”.
Perkawis sae lan awon, leres lan lepat, tamtu sampun dipun mangertosi dening para pandherekipun Gusti. Sampun wiwit alit ngantos dewasa sedaya paugeran, sedaya pitedah, sedaya karsanipun Gusti sampun dipun mangertosi lan dipun sinaoni. Kita mangertos sedaya pitedahipun Gusti badhe ngirid kita dhateng gesang ingkang sejati. Ananging kasunyatanipun, kita asring mbalela. Mboten sedaya pitedahipun Gusti ingkang sae kita tindakaken, dene perkawis ingkang cengkah kaliyan karsanipun Gusti malah asring kita terak.
Mbokmenawi sedaya kita lampahi karana kita rumaos kawratan nindakaken karsanipun Gusti. Mbokmenawi kita rumaos langkung entheng nindakaken perkawis ingkang cengkah kaliyan karsanipun Gusti. Utawi perkawis ingkang cengkah saking ngarsanipun Gusti punika sampun umum katindakaken dening kathah tiyang. “Wis umum kok wong ora jujur, wis umum kok wong korupsi, wis umum kok wong sing nindakke ngene lan ngono.”
Pitakenanipun Gusti tumrap bangsa Israel, ugi katujokaken tumrap kita sedaya. Sumangga kita mboten dados putranipun Gusti ingkang namung mangertos sae lan awon, leres lan lepat, ananging ugi mbudidaya nglampahi gesang utami kanthi tumemen. “Sing bener dilakoni, sing luput didohi” supados kita saestu pantes nampi berkahipun. [PKS]
“Hasil tidak pernah mengkhianati proses.”
