Waosan: Wulang Bebasan 9 : 1 – 6 | Pamuji: KPJ. 387
Nats: “Sapa kang ora duwe pangalaman, padha mrenea lan para wong kang cupet ing budi didhawuhi ...” (Ayat 4)
Nalika pikantuk gaji, wonten lare nem ingkang tumuju dhateng café lan seneng-seneng kaliyan kanca-kancanipun ngantos nelasaken sepalih gajinipun. Pancen boros sanget, piyambakipun mboten mikir kabetahanipun ngantos sewulan ing ngajeng. Nalika dipun tangleti kaliyan rencangipun, piyambakipun ujar, “Tenang ae, aku percaya lan ngimani yen Gusti Allah mesthi paring berkah lan nyukupi kabutuhanku.” Lajeng rencangipun paring wangsulan, “Pracaya iku yo ora sembrono ngono, mosok Gusti Allah diimani (dipeksa) nyukupi kabutuhanmu?” Pitados dhumateng Gusti punika sejatosipun mboten ateges lajeng kita nglampahi gesang sapikajeng kita piyambak, lajeng nilar akal budi kita. Nyatanipun, iman ingkang leres punika justru gesang kanthi panimbang ingkang mateng, mendet keputusan ingkang sae, pasrah lan pitados bilih Gusti nyekapi gesang kita.
Mekaten ugi ingkang dipun serat wonten kitab Wulang Bebasan 9:1-6. Tiyang ingkang wicaksana punika, gesang ngagem sedaya piranti gesang peparingipun Gusti. Tegesipun, menawi kita dipun paringi akal budi lan rasa pangrasa, sedaya punika dipun agem kanthi seimbang nalika ngadhepi momotan gesang. Kosokwangsulipun, tiyang ingkang mboten wicaksana, mboten ngagem akal budi lan rasa pangrasanipun, tiyang punika mesthi nglampahi kasangsaran. Umat kagunganipun Gusti kedah gesang wicaksana (Ay. 1) supados manggihaken kawilujengan lan ngraosaken katentreman.
Gusti Allah paring piranti gesang arupi akal budi lan rasa pangrasa dhateng kita kagem nimbang sedaya tumindak ingkang kita lampahi. Kita pitados Gusti Allah paring akal budi lan rasa pangrasa supados gesang kita mboten sembrono. Gesang ingkang kita lampahi punika, sejatosipun wujuding peparing lan pangrimatanipun Gusti Allah dhateng kita. Pitakenan kangge kita sapunika, punapa ingkang kita lampahi lan kita pilih punika sampun kita timbang lan kita galih kanthi saestu ngagem akal budi kita? Mangga kita ginakaken akal budi kita kanthi wicaksana kagem ngluhuraken pakaryanipun Gusti ing satengahing gesang kita. Amin [BK].
“Kita pitados bilih Gusti Allah saged nindakaken sedaya prekawis, ananging mboten ateges kita nglampahi gesang sacara sembrono.”
