Waosan : Yokanan 14 : 15 – 17 | Pamuji : KPK 116 : 1, 2
Nats: “Aku bakal nyuwun marang Sang Rama, nuli kowe bakal padha diparingi Sang Juru Panglipur liyane supaya Panjenengane nunggala karo kowe.” [ayat 16]
Kala wingi dados dinten bersejarah kangge kula. Karana kala wingi kula ulang tahun. Taksih kaparingan wekdal bapak ibu sedherek kangge ngado he…. Wekdal sekolah TK, kula punika nyuwun dhateng ibu supados kula mboten perlu dipun teraken lan mboten perlu dipun susul, karana kula sampun rumaos kendel. Ananging ibu nggih tetep ibu. Ingkang mboten tega ningali anak 5 taun bidhal lan wangsul sekolah piyambak. Wonten raos kuwatos mbokmenawi lajeng dhawah kesandhung, mbokmenawi dipun tukari rencangipun, lsp. Saben dinten kanthi ndhelik-ndhelik, ibu lajeng nyarengi kula bidhal lan wangsul kanthi tujuan mesthekaken anakipun ing kahanan sae.
Misi Allah sampun karampungaken kanthi rawuhipun Gusti Yesus Kristus anggenipun ngajak, nenuntun umat kanthi tata cara utami. Kanthi sadhar jejer dhiri minangka tiyang dosa, kita mboten saged nggayuh kawilujengan piyambak. Dene manungsa kedah mandhiri nglajengaken lampah gesangipun ing donya. Donya ingkang sansaya kejam, ingkang ketingal ngremenaken ananging nyeret manungsa tebih saking Gusti.
Gusti sampun nata cara anggenipun badhe nyarengi umat kekasihipun tanpa winates papan lan wekdal. Perkawis punika kalairaken ing janji rawuhipun pitulungan saking Gusti Allah awujud Rohipun. Anggenipun nyarengi kita mboten kanthi ndhelik-ndhelik, ananging dipun wartosaken kanthi gamblang, murih manungsa saestu PD (percaya diri) anggenipun nglampahi gesang tanpa was sumelang, karana Gusti ingkang Maha Kuwasa, Gusti ingkang Maha Pirsa, Gusti ingkang Maha Welas Asih nggandheng kita.
Kasunyatanipun mboten wonten ingkang gesang tanpa was sumelang, tanpa kuwatos, tanpa mangu-mangu. Nggih mboten napa-napa, punika pratandha bilih kita taksih gesang. Ananging sampun ngantos raos was sumelang, kuwatos, mangu-mangu nguwaosi gesang kita. Gusti mboten ndhelik, nadyan boten ketingal, supados kita ngraosaken rawuhipun ing gesang kita. [PKS]
“Gusti boten ketingal, nanging sedaya tiningalan dening Panjenenganipun.”
