Waosan : Para Rasul 14 : 19 – 28 | Pamuji : KPK. 175 : 1-4 : 1-4/ KPJ. 427: 1,2
Nats: ‘”Ana ing kono rasul sakarone padha nyantosakake atine para siswa sarta paring piweling, supaya padha mantep ing pracaya apa dene padha dipangandikani, yen anggon kita lumebu ing kratoning Allah iku, kalawan glakoni kasangsaran akeh.” (ay 22)
Ing pundi kemawon para Rasul anggenipun ngabarken Injil tansah nglampahi kasangsaran. Kados ingkang lumapah ing waosan kita menika, Rasul Paulus kabenturan watu, malah dipun seret ngantos sajawining kitha, ugi kawastanan sapun seda. Nanging sasampunipun dipun rubung dening para siswa panjenenanipun nuli wungu. Sasampunipun lajeng tindak dhateng Derbe sesarengan kaliyan Barnabas. Malah ing Derbe anggenipun ngabaraken Injil pikantuk siswa ingkang kathah. Salajengipun wangsul dhateng Listra, Ikonium lan Anthiokhia.
Paulus ngengetaken saha nandhesaken dhateng para siswanipun, bilih kangge mlebet Kratoning Allah menika mesthi ngalami kasangsaran ingkang kathah. Saking ukara menika mratandhani bilih Kratoning Allah perlu dipun lampahi ing sadhengah lelampahan. Paulus kanthi bares burus nerangaken bilih kangge lumebet ing Kratoning Allh kedah purun nglangkungi kasangsaran. Ing ngriki Paulus nedya paring katerangan bilih perkawis menika sanes perkawis ingkang gampil. Piyambaipun ngengetaken bilih ndherek Gusti Yesus, boten ngalami pigesangan ingkang sarwi gampil, nanging ndadosaken manungsa kiyat nandhang sumuking jagad. Anjawi saking menika anggenipun mlebet Kratoning Allah sampun namung piyambakan, nanging ngajaka tiyang sanes ingkang purun nampeni kawilujengan. Karana manungsa anggenipun saged lumebet ing Kratoning Allah menika awit saking pakaryanipun Allah. Sami puruna kita dados rencang damelipun Gusti.
Kados dene Paulus aggenipun ngabaraken Injil ing sadhegah papan, sasaged-saged kita ugi tansah sinau ngabaraken Injil ing sadhengah lelampahaning gesang kita. Sampun ajrih rekaos dados tiyang Kristen, awit dados tiyang Kristen menika kedah sagah ngalami kasangsaran ingkang kathah. Ananging sampun kuwatos, Gusti mesthi paring kekiyatan kangge kita ingkang setya dhateng dhawuhipun. [Bpur]
“Begja kang sangsara, marga mesthi bakal mulya.”
