Waosan : 2 Korinta 8 : 1 – 7 | Pamuji : KPK 129
Nats: “Awit sajroning tampa pacoban kang abot kang awujud kasangsaran mawarna-warna, kabungahane ngluwihi, …” [ayat 2]
Pacoban punika mawerni-werni macemipun, dadosa saking lebet utawi saking jawining badan kita. Ingkang saking lebet, kados: pepenginan, hawa nafsu, raos meri, lsp. Pacoban saking jawi kados bab ekonomi, pendamelan, gesang sesrawungan. Pacoban ingkang kita adhepi saged ndadosaken kita kiyat bilih kita adhepi kanthi pasrah dhateng Gusti lan ngupaya kasaenan ing gesang.
Rasul Paulus ngengetaken pasamuwan Korinta kapurih sinau saking pasamuwan Makedonia. Pasamuwan Makedonia kawastanan pasamuwan ingkang sekeng sacara bandha donya tinimbang pasamuwan Korinta. Nadyan mekaten, pasamuwan Makedonia boten nate kecalan kapitadosan lan pangajeng-ajengipun dhateng Gusti Allah. Nalika ngadhepi werni-werni pacoban, saged kiyat lan wantun ngadhepi pacoban kanthi pasrah dhateng Gusti Allah. Nadyan nandhang kasangsaran karana kekirangan, nanging pasamuwan Makedonia boten ajrih, malah saged ngadhepi kanthi bingah. Pasamuwan Makedonia kawastanan pasamuwan ingkang sugih ing sih katresanan. Saking tuladha punika, Paulus ngengetaken pasamuwan Korinta supados kebak ing sih-katresnan, mantep ing pracaya, ing pamicara, ing kawruh lan tumemen anggenipun mbiyantu dhateng sesaminipun.
Saking pangandikanipun Gusti punika kita dipun engetaken:
- Pacoban ingkang kita adhepi migunani kangge ngantepaken kapitadosan kita dhateng Gusti. Kasangsaran saged dados sarana ujian iman anggen kita ndherek Gusti Yesus. Angger kita setya tuhu dhateng Gusti, kita dipun paringi pitulungan lan kakiyatan ngadhepi mawarni-warni pacobaning gesang.
- Ngadhepi pacoban kanthi kabingahan. Mangga kita tansah ngaturaken pamuji sokur dhateng Gusti nalika ngadhepi pacoban. Pamuji sokur kita ndadosaken kita saged ngraosaken panganthi lan panuntuning Gusti.
- Gesang adhedhasar sih katresananipun Gusti. Gusti Yesus tansah nresnani kita ing sedaya kahanan punapa kemawon. Mangga kita ugi mekaten, nindakaken sih katresnan dhateng sesami kita ing sedaya kahanan. Sarana sih katresnan punika kita boten badhe ajrih ing satengah-tengahing pacoban. [AR]
“Pacoban migunani kangge kadewasan iman kita ndherek Gusti.”
