Waosan: Rum 13:8-14 | Pamuji: KPK 114
Nats: “…wus tekan wancine kowe tangi saka anggonmu turu…” (ayat 11)
Ing Kidung Ria angka 145, kaserat irah-irahan “Uwis Awan”. Mangga dipun pujekaken:
Uwis awan ayo kanca padha tangi
Digatekke uripmu ana ing ngendhi
Pratandane wis cetha, donyane arep sirna
Mulane kanca padha tangiyaO, tangiya, o, tangiya
Gusti Yesus meh rawuh o, tangiya
Mula padha elinga uripe diprayitna
Mulane kanca podha tangiya
Punapa ingkang panjenengan raosaken saking pepujian punika? Pepujian punika minangka pangajak kangge kita supados enggal gumregah gesang miturut karsanipun Gusti. Kados ingkang dipun serat dening Rasul Paulus, ing Rum 13:11, “…wus tekan wancine kowe tangi saka anggonmu turu…” Sampun ngantos kita kedangon anggen kita tilem lan mboten enggal wungu. Tilem punika ateges gesang ing salebeting pepeteng, tebih saking karsanipun Gusti. Rasul Paulus paring katrangan bilih tiyang ingkang gesang ing pepeteng, inggih punika laku jina, ngumbar hawa nepsu, tukar padu lan kumeren. Tiyang ingkang lampah gesangipun kados mekaten kalawau, tamtu mrihatosaken sanget. Langkung-langkung ngaken dados pendherekipun Gusti Yesus.
Kita mboten saged selak menawi gesang kita asring dhawah ing pepetheng, tilem kemawon mboten purun enggal tangi. “Ngantuke pooool” punika ingkang ndadosaken kita mboten enggal tangi. Senaosa wonten “alarm” ingkang mratandani kita kedah tangi, nyatanipun kita mejahi “alarm” punika, lajeng tilem malih. Senaosa wonten tiyang ingkang ngegetaken kita, kados dene alarm, nanging nyatanipun kita mboten purun mirengaken. Kita malah nutup talingan kita, lan nesu. Mangga enggal tangi. Amin. (SWT).
“Sapa seneng tangi telat bakal kelangan berkat.”
