Waosan : Yeremia 31 : 15 – 17 | Pamuji : KPJ 99
Nats: “Isih ana pangarep-arep tumrap ing bésuk kanggo sira,…. ” [ayat 17a]
Wonten sepasang suami-istri ingkang ing wanci sonten nembé nggelar daganganipun ing trotoar, ing sangandhaping lampu margi. Tiyang kekalih punika nawakaken rasukan, sarung, kaos, lan sandhangan sanèsipun dhateng tiyang-tiyang ingkang langkung ing trotoar. Ing satengahing tawa rasukan, wonten tiyang ingkang pitakèn: ”Pak, kok boten sadéyan wonten pasar kémawon ta? Wonten mriki napa nggih pajeng dagangan njenengan?” Nampi pitakènan mekaten, ingkang kakung paring wangsulan: ”Oalah, mas… kula niki namung usaha, rejeki wonten ingkang nata piyambak. Menawi nggèn kita usaha punika saèstu-èstu, Gusti tamtu mberkahi.”
Boten sekedhik tiyang ingkang rempu gesangipun lan gampil nglokro anggènipun ngadhepi samukawis prekawis ing pigesangan punika, nggih awit boten nggadhahi pangajeng-ajeng. Kosokwangsulipun, kathah ugi tiyang ingkang mukti utawi sukses inggih namung awit gondhèlan ing pangajeng-ajeng anggènipun nglampahi pandadaring gesang. Pangupadi ingkang saèstu kinanthènan gondhèlan ing pangajeng-ajeng, sampun kathah bukti badhé nuwuhaken kamuktèn ing gesang punika.
Ingkang ngédab-édabi, kita sampun nggadhahi Pangajeng-ajeng ingkang sejatos, ingkang boten badhé ndadosaken gesang kita kuciwa. Pangajeng-ajeng kita ingkang sejatos punika inggih Gusti Allah ingkang nitahaken jagad, ingkang sampun karsa rawuh manjalma dados manungsa wonten ing Gusti Yesus Kristus Sang Juruwilujeng. Panjenenganipun boten badhé mblénjani janji. Panjenenganipun mesthi setya ing prasetyaNipun, ngganjar tumrap sedaya kangèlan kita. Jer kita tansah èstu-èstu pitados, gondhèlan ing gesang punika dhumateng Panjenenganipun, Pangajeng-ajeng ingkang sejatos.
Boten sekedhik pancobèn ingkang saged methalaken lan malah nebihaken kita saking Gusti Allah. Punapa malih menawi saweg tinempuh praharaning gesang, utawi kabidhung nikmating donya. Nanging rahayu ingkang tan kéguh, tetep rumaket kaliyan Sang Pangajeng-ajeng sejatos, tamtu ginanjaran kamuktèn tuwin kamulyan ing gesang punika lan ugi ing tembé, donya lan akhérat. [wn]
“Rahayu ingkang pangajeng-ajengipun dhumateng Gusti Allah pribadi.”
